: Casglu Covid

Straeon Covid: “Heb fy ffrind a'i chwn dwi'm yn meddwl baswn i wedi ymdopi gymaint”

Cathryn, Caerdydd, 1 Mehefin 2020

Cyfraniad Cathryn i broject Casglu Covid: Cymru 2020.

Dwi'n byw yng Nghaerdydd ar hyn o bryd ond yn wreiddiol o'r Gogledd. Dwi ryw ugain munud o gerdded i ganol y ddinas. Ma gennai ardd a dwi wrthi'n gweithio o adra ar hyn o bryd. Dwi’n byw efo fy ffrind a dau gi bach. Dwi heb weld fy nghariad yn iawn ers deg wythnos sydd wedi bod yn anodd iawn. Heb fy ffrind a'i chwn dwi'm yn meddwl baswn i wedi ymdopi gymaint.

Heblaw am ddim gweld pobl a cymdeithasu mewn corau, clwb iechyd a tafarndai does dim lot wedi newid gan ein bod ni gyd yn siarad dros petha fel Zoom. Felly diwrnod arferol ar y funud ydi codi, mynd allan yn yr ardd a darllen ar y penwythnosau. Cwpl o ddiodydd, coginio a paratoi am Zoom chat :-)

Dwi di cal amseroedd really isel. Falle tri diwrnod o fewn y 10 wythnos. Sydd ddim yn rhy wael i ddeud gwir. Dwi wir yn colli'n nghariad gan i fod o mond yn byw ryw 10-15munud o gerdded oddi wrathai a allai ddim hyd yn oed roi hug iddo. Teimlada wedi newid? Allai weld gola ar ddiwedd y twnel yng Nghymru, just angen i bawb gadw at y rheolau, negeseuon fod yn glir a dwi'n gobethio ar ôl tair wythnos bydd mesurau yn lleihau eto. Ond dwi'n hapus hefo'r pace. Wedi colli gormod o bobl yn fy mywyd o betha eraill (cancer mwya) a dwi ddim isho i'r feirws yma gymryd mwy.

Straeon Covid: “Erbyn hyn dw i'n teimlo fy mod i eisiau gweld newid pendant mewn cymdeithas ar ôl y pandemig”

Annest, Penarth, 1 Mehefin 2020

Cyfraniad Annest i broject Casglu Covid: Cymru 2020.

Mae'r plant yn treulio llawer gormod o amser ar sgriniau. Maent yn chwarae gemau cyfrifiadur gyda eu ffrindiau, megis Fortnite a Roblox. Dw i ddim yn eu rhwystro yn ormodol gan ei fod yn ffordd dda o aros mewn cysylltiad. Mae cwblhau gwaith ysgol o'r cartref wedi bod yn sialens, yn bennaf gan eu bod yn colli'r elfen "gystadleuol" o fesur eu cyflawniad yn erbyn eu ffrindiau. Mae fy merch wedi bod yn poeni yn ormodol am gwblhau eu gwaith a phryderu bod ei ffrindiau yn gwneud mwy na hi. Er hyn, mae fy merch 13 yn mwynhau y rhyddid o lockdown a ddim yn gweld eisiau y pwysau cymdeithasol sydd ar bobl ifanc. Mae fy mab 11 oed yn gweld eisiau cwmni ei ffrinidiau, ac eisiau dychwelyd i'r ysgol cyn gynted a phosib, ond dyw fy merch ddim eisiau dychwelyd!

Yn sicr, dw i'n casau mynd i'r siopa mawr erbyn hyn. Does neb llawer yn gwisgo mygydau, er ein bod mewn warws mawr heb ffenestri. Dw i'n prynu llawer iawn o'r siop Londis leol, er bod y prisiau yn ddrud. Dydw i heb geisio siopa ar-lein sut bynnag. Mae fy ngwr yn siopa llawer mwy nag o'r blaen, gan ei fod yn weithiwr allweddol ac yn mynd i'r gwaith yn y car. Dw i'n trio gwastraffu llai o fwyd, er mwyn cyfyngu ar sawl gwaith dyn ni'n mynd i'r siop. Dw i'n ceisio defnyddio llai o fwydydd mewn plastig gan ein bod yn bwyta pob pryd adref. Mae mwy o amser gen i i goginio prydau bwyd fy hunan, yn lle bwydydd parod mewn plastig neu gardfwrdd.

Ro'n i'n poeni cyn lockdown am yr effaith ar gymdeithas a lles economaidd unigolion a theuluoedd. Do'n i ddim yn ffan o'r cysyniad o lockdown cyn iddo ddechrau. Sut bynnag, des i arfer yn ddigon buan ac wedi mwynhau arafu bywyd. Ro'n i'n teimlo'n ddiogel adref ac yn mwynhau y diffyg pwysau i fynd a'r plant i'r ysgol, nofio, peldroed, ayyb. Mae llawer mwy o amser gyda fi i ddarllen ac ymlacio gan nad wyf yn teithio i unman. Sut bynnag, dw i'n dechrau poeni am y feirws eto nawr bod lockdown yn dod i ben. Wnes i ddechrau crio yn annisgwyl iawn yn ein archfarchnad fach leol yn ystod ail wythnos y lockdown. Nid achos y straen o giwio a'r diffyg bwyd, ond oherwydd yr arwyddion allanol iawn bod bywyd yn hollol wahanol erbyn hyn.

Mae daioni wedi codi o'r pandemig. Mae'r cwymp mewn ceir ar y ffyrdd wedi fy lloni, a dw i'n gobeithio gall hyn barhau. Dwi'n gobeithio bydd mwy o sylw yn mynd at newid hinsawdd o ganlyniad i'r newid mewn answadd yr aer. Dw i'n gobeithio bydd mwy o ryddid i bobl weithio o adref ac yn sgil hynny, cael mwy o amser i dreulio gyda'r teulu ar y penwythnos, yn enwedig merched. Erbyn hyn dw i'n teimlo fy mod i eisiau gweld newid pendant mewn cymdeithas ar ôl y pandemig, ac yn dechrau poeni na fydd cymdeithas yn cipio ar y cyfle i wneud gwellianau am y gorau. Ar yr ochr arall, dwi hefyd yn poeni bydd rhai yn cipio ar y cyfle i wneud newidiadau na fydd er lles cymdeithas yn gyffredinol, ac yn buddio y rhai sydd mewn pwer.

Straeon Covid: "I am happy and satisfied that I've been able to do my bit to help other people"

Tricia, Pontnewydd, 31 Mai 2020

Cyfraniad Tricia i broject Casglu Covid: Cymru 2020.

I live in a Pontnewydd, a small village in Cwmbran. From the moment I wake up until I go to bed my day is spent organising and coordinating the procurement of materials – mostly bedding – for my facebook group 'Cwmbran Sewing Group' to convert into much needed scrubs, laundry bags and ear protectors for the NHS and care staff in our local area.

I was a foot health practitioner and had to close my business straight away as it involves physical contact. I decided to form the sewing group to keep myself and some of my patients occupied, mentally and physically whilst benefitting front line staff.

My group have all donated a quilting square to commemorate our time in lockdown and the pandemic that brought us all together in a way that was personal to them. The quilt is being made up at this moment and will measure 91'' x 91'' on completion.

It has been a very stressful time for many but I think we have all learned a lot from this tragic event. I am happy and satisfied that I've been able to do my bit to help other people, within my group and those outside of it that had to remain in work.

Straeon Covid: "We’ve really missed our extended family but have got to know our neighbours so much more"

Rebekah, Bro Morgannwg, 28 Mai 2020

Cyfraniad Rebekah i broject Casglu Covid: Cymru 2020.

I’m living at my home in the Vale of Glamorgan. I feel lucky it is a quiet area with lots of green space. I share my home with my two children, 11 and 7 and our two cats.

We’ve really missed our extended family but have got to know neighbours so much more. One is isolating as she is high risk so we do her shopping for her and chat over the garden fence daily which we didn’t do before when we were both busy with work and life. We’ve been having technology like Zoom and Houseparty to speak to my siblings and have done quizzes with family on there. My children have FaceTimed friends and written letters to post to them.

I’m a student nurse and so all of my lectures are now online rather than within the University Hospital Wales. It’s been difficult to concentrate at home but I couldn’t be prouder of my future occupation right now.

The children started off quite excited about the home schooling and it’s been wonderful to get to know them as learners and see where their strengths lie in an academic sense. But it’s been difficult to be around each other 24/7. They’ve missed social interactions and their girl guiding and football groups. They’ve adapted wonderfully though and understand why this is happening, but they are hopeful one day we will go back to a familiar sort of normal.

It’s very up and down. Obviously there’s a lot of anxiety, especially for those vulnerable like my parents. But I try to remain positive and enjoy this precious time with my children and the lack of consumerism. Some days it’s hard and I miss normality and my friends and family more than others.

I hope when this is all over, people spend their money in Wales. Take holidays in Wales, use local businesses and give back to those small companies who helped so much during the pandemic.

Straeon Covid: “Os yw wedi dod unwaith, oni all ddod eto, neu ryw bandemic arall?”

Delwyn, Caerdydd, 28 Mai 2020

Cyfraniad Delwyn i broject Casglu Covid: Cymru 2020.

Rwy’n byw mewn fflat i'r henoed ac yn gwbl annibynnol yn fy fflat fy hunan. Mae 33 o fflatiau cyffelyb yn y bloc. Nid cartref gofal mohono. 'Does gen i ddim teulu agos yma yng Nghaerdydd, felly 'dyw'r sefyllfa honno ddim wedi newid.

'Dydw i ddim wedi gweld fy ffrindiau ers deufis. 'Dydw i ddim hyd yn oed yn gweld fy nghymdogion yn y bloc oni bai fy mod i'n digwydd taro ar eu traws yn y coridorau, neu wrth gerdded yn yr ardd. 'Dydw i ddim wedi mynd trwy glwyd y bloc fflatiau ers 21 Mawrth. Os bydda' i'n mynd allan o'r fflat, mi fydda' i'n golchi fy nwylo wedi dod nôl. 'Dydw i ddim wedi gwisgo masg o gwbl hyd yn hyn, ond efallai y gwna' i pan fydda' i'n dechrau mynd allan.

Rwy’ fwy neu lai yr un pethau ag o'r blaen, ac eithrio pethau sy'n golygu mynd allan, ond gan fod mwy o amser 'rwy'n teimlo fy mod i'n gwneud pethau yn fwy araf. Derbyn ac anfon ebyst, edrych ar y teledu, chwarae 'Patience' ar fy ffôn.

Mi fyddwn i fel rheol yn siopa mewn archfarchnad leol bob wythnos, a phrynu rhai pethau arbennig mewn siopau ynghanol y ddinas. Ond nawr 'rwy'n dibynnu ar garedigrwydd gwraig o'r capel sy'n prynu popeth drosta' i yn yr archfarchnad leol.

Mae'r pryder am y posibilrwydd o ddal y clefyd yn lleihau fel mae'r amser yn mynd heibio. Ond os yw wedi dod unwaith, oni all ddod eto, neu ryw bandemic arall? Mae hyn yn destun pryder. Ond 'rwy'n teimlo'n ddiolchgar na fu dim tebyg o'r blaen yn ystod fy mywyd.