Caneuon Gwerin

Nôl i Restr Caneuon

Galarnad Cwch Enlli

D. Roy Saer.

Clywais waedd dros ddyfnfor heli –
Tristlawn gri o Enlli oedd –
Gwaedd uwch rhuad gwynt ysgeler
A mawr flinder mor a'i floedd;
Gwaedd y gweddwon a'r amddifaid,
Torf o weiniaid: darfu oes
Gwŷr a thadau yn y tonnau,
Llynnau, creigiau, llanw croes.

Y dydd olaf o fis Tachwedd,
Oer ei wedd gan arw wynt,
Un mil wyth gant a dwy ar hugain
Y bu sain wrth'nebus hynt;
Aeth cwch esgud dan ei hwyliau,
Cedyrn daclau, gorau gwaith,
O Borth Meudwy tuag Enlli
Hyd y Ili' rhuadwy llaith.

Yr oedd ugain o bersonau
A maddiannau gorau gwerth
Yn y cwch pan troesant allan
Gyda'r lan, lie syfrdan serth;
Penycil iddynt fu gysgodol,
Orllewinol noddol nawdd;
Deheuol safn y Swnt cyrhaeddent,
Heibio hwylient, ni bu hawdd.

Wele, golau haul a giliai,
Lleuad godai, llwyd ei gwawr,
Gwynt o duedd y gorllewin,
Goflin ddrycin, erwin awr;
Y môr, megis pair berwedig,
Tra chwyddedig, trechai ddawn
Y mor–ddynion. Pwy amgyffred
Hyd a lled eu lludded llawn ?

Môr trochionllyd a therfysglyd,
Cyhwfanllyd acw fu;
Tonnau cedyrn dyrchafedig,
Ffyrnig ddymchweledig lu;
Uwch ei ruad na tharanau
Neu sŵn gynnau maes y gwaed:
Y fath dymestl, fyth, at Enlli,
Ynys heini, na nesaed!

Dacw'r cwch bron iawn yn noddfa
Diogelfa cuddfa'r Cafn;
Dacw Angau yn agoryd
Ei gas enbyd wancus safn;
Ef ar dir a môr sy gapten Hen –
i ben y myn ei bwnc;
Iddo ef mae pawb yn gydradd,
Baidd eu lladd, y bedd a'u llwnc.

Hyd rhaff angor prin oedd rhyngddo
Fo a lanio yn ei le
Pan, mewn cymysg derfysg dirfawr,
Trawodd lawr ar graig fawr gre'
Ei ochr ddrylliwyd gan y dyrnod,
Erchyll drallod, archoll drist;
Dyled pawb yw gwylio beunydd–
O mor ddedwydd crefydd Crist!

Paham, awel, y cynhyrfi?
Ti, os plygi y Supply
A dinistrio llong mor fechan,
Llid a thuchan, gogan gei;
Tafl y creigiau i'r rhyferthwy,
Gwasgar hwy, ruadwy wynt;
Bydd i'r llongau'n gynorthwyol:
Cei dy ganmol, haeddol hynt.

Gweision ydyw'r gwynt a'r tonnau
Yn cwblhau, yn ddiau, ddeddf
Ac ewyllys eu Creawdwr;
Sŵn Ei gryfdwr sy'n eu greddf;
Pan ddywedo "Byddwch wrol!",
Yn ô1 Ei nerthol air hwy wnant;
Os rhaid gyda pheri adfyd
Foddi hefyd, ufuddhant.

Sugnwyd chwech i safn Marwolaeth,
A Rhagluniaeth yn rhoi glan
1 bedwar dyn ar ddeg ohonynt –
Da fu'r helynt, Duw fo'u rhan;
Yn ô1 eu dawn, i feibion dynion
Mae'r fath droeon chwerwon chwith
Yn arddangos yn dra golau
Y daw Angau ymhob rhith.

Thomas Williams, y llong–lywydd,
Heddiw sydd a dydd ei daith,
Hyd ei yrfa, wedi darfod
Ar y gwaelod, oera' gwaith;
A'i ferch Sidney yr un ffunud,
Yr un munud, i'r un man;
Hyll i hon oedd golli'i heinioes,
Garw loes, wrth gwr y lan.

Pe rhyw les fuasai dyfais,
Anian ymgais, dyn a'i nerth,
Ni threngasai Ellis Gruffudd
Yn y cystudd tonnog certh,
Na Dafydd Thomas o Bantfali
Yn yr heli anwar hallt;
Taflai'r môr rai llai eu hawgrym,
Yn nydd ei rym, i nawdd yr allt.

Cyrff y pedwar uchod cafwyd
A derbyniwyd gan dŷ'r bedd;
Tua hwn mae pawb a'u trafael –
O mor wael yw marw wedd!
Mae Ty, er datod y daearol,
Eto'n ô1 gan ddwyfol ddawn
I'r cyfiawnion: cant o'r beddrod,
Ddydd i ddod, ollyngdod llawn.

Ond John Jones a William Williams,
Enwau dinam, sy'n y don;
Am hyn mae chwanegol gystudd,
Och! llwyr brudd, uwch llawer bron;
Yno'u hesgyrn a wasgerir:
Cesglir, dygir, hwy bob darn
Pan cano'r utgorn uwch yr eigion,
"Codwch, feirwon! Dewch i farn!"

Tad trugarog llawn addfwynder,
Dy wir dyner arfer yw
Llwyr fendithio dyrys droeon
Er rhybuddion i'r rhai byw;
Gwna i'r gweddill a adawyd
Fyw yn d'arswyd a'th ofn dwys,
A Gair dwyfol boed eu rheol
Gydwybodol yn gyd–bwys.

Cafodd gweddwon gennyt ddigon
O'th fendithion, rhoddion rhad;
Ti i'r gwŷr amddifaid gwirion
Fuost ffyddlon dirion Dad;
Boed i'r un drugaredd eto
Fuan wawrio, addfwyn wedd;
Gweddwon ac amddifaid Enlli
Gaffo'i phrofi hi a'i hedd.

Drwy'r holl ynys treiddied sobrwydd,
I'th Air, llwydd a rhwydd fawrhad;
Tyn ei phobl i'r wir ymgeledd
0 fewn hedd y Cyfiawnhad;
Boed eu gweddi hwy bob ennyd
Pan ar hyd terfysglyd fôr:
"Arglwydd, ar y gwynt a'r tonnau,
Cau dy ddyrnau, cadw ddor".

Tro galonnau gwŷr y llongau
Trwy holl barthau bannau byd
I gydnabod ac i gredu
Mai Ti sy'n meddu'r gallu i gyd;
Dangos iddynt nad oes noddfa,
Diogelfa, ond y Gŵr
A wyr rif y sêr a'u henwau,
Rhif a phwysau'r dafnau dŵr.

Gwrando

Galarnad Cwch Enlli

Tâp AWC 820. Recordiwyd (Pennill 11 yn unig) 7.10.64 gan William Jones (gof, g. 1906), Aberdaron, sir Gaernarfon. Yr oedd hon yn un arall o'r Iliaws caneuon a glywodd WJ gan ei daid, gŵr a fu'n byw ym Mhen Llŷn ar hyd ei oes.

Nodiadau

Pennill Rhif 11 yn unig a recordiwyd, eithr yn ddiweddarach codwyd y gerdd yn gyflawn oddi ar daflen faled. Galarnad ydyw i'r chwech o bobl a foddwyd pan suddodd y cwch 'Supply' ger Ynys Enlli ar y dydd olaf o Dachwedd, 1822. Gŵr lleol oedd yr awdur: 'leuan Lleyn' (Evan Pritchard, 1769–1832), y bardd o Fryncroes, tua phedair milltir o Aberdaron. Y mae'r alarnad yn llawn o gyffyrddiadau cynganeddol deheuig, ond aml–eiriog a chwyddedig yw ei hieithwedd. Cymh. y dôn â'r ceinciau 'Diniweidrwydd' yn CCAGC, ii, 171–3, ac yn arbennig â'r enghraifft o Lŷn (ynghyd â geiriau 'Y Pren Gwyrddlas') yn CCAGC, i, 36.

Lawrlwythiadau

Nôl i Restr Caneuon