Caneuon Gwerin

Dyma Wyliau hyfryd llawen
Y cafwyd lesu Grist yn fachgen;
Yng nghor yr ych ym Methlem Jiwda
Y ganwyd Ef o groth Mareia.
Agorwyd yno'r drugareddfa
Oedd wedi ei chau er codwm Adda;
Gan Fab Duw'r oedd agoriadau
I agor drysau yr holl drysorau.

Fe gafwyd yno berlau hyfryd
I oleuo'r ffordd i Dir y Bywyd,
A chafwyd olew, heb ddim mesur,
I'w roi ym mriwiau pob pechadur.
Yno caed y pur awelon
I wneud yn fyw'r holl esgyrn sychion
Oedd yn y dyffryn gynt cyn lawned
A thir yr Eifftied o locustied.

Yno cafwyd meddyginiaeth
I rai clpffion rodio'n berffaith,
Y dall i weled a'r mud lefaru,
A gwahangleifion wedi hynny.
Ni bu erioed un doctor ffisig
Ar y ddaear, nac un meddyg,
Yn gyffelyb i'r Meseia,
Sef y doctor mawr eneidia.

Fe gynigiodd lesu tirion
Ei iachawdwriaeth i'r Iddewon;
Am ei gariad fe gadd gerydd,
Bu yntau iddynt yn faen tramgwydd.
Dioddefodd goron ddrain a'i wawdio,
Ei fflangellu a'i gernodio;
Yn y diwedd cadd, mewn dieter,
Ei groeshoelio rhwng dau leider.

Pan oedd lesu Grist yn dioddau,
Haul y Nefoedd fawr dywyllai;
Y ddaear lawr, fe grynodd hithau
Pan oedd lesu Grist mewn poenau.
Y trydydd dydd ar ô1 ei gladdu,
Er gwaethaf angau, codai i fyny,
Ac aeth at ei wir ddisgyblion
I ddangos iddynt ô1 yr hoelion.

Ymhen y deugain dydd, mewn llwyddiant,
Yr aeth i Nefoedd y Gogoniant,
I eiriol dros yr etifeddion
Sydd ar y ddaear mewn peryglon,
A phan ddelo eto i farnu
Rhaid i bawb ar sydd yn pydru
Yn y môr a'r tir ymburio
I roddi cyfri o'r hyn aeth heibio.

Rhown fawl, "Hosanna! Haleliwia!",
0 glod i'r Oen fu ar Galfaria,
Am iddo roi ei waed yn ffrydia
Er mwyn i ni gael llwyr ddihangfa.
Gogoniant fyth i enw'r lesu
Am ein cadw a'n diogelu;
Dwg ni, 0 Dduw, i'th Nefoedd lawen,
Amen, Amen, ni oil ddymunem.