Aur o Gymru’r Oes Efydd

Comisiwn gan Maison De La Culture d'Amiens

MARLOW Peter (Born in Kenilworth, England, Marlow studied psychology at Manchester University, graduating in 1974. He began his photography career in 1975 working on an Italian cruise liner in the Caribbean before joining the Sygma news agency in Paris in 1976. In the late 1970s Marlow worked in Northern Ireland and Lebanon, but soon found that the competition of photojournalism did not suit him. He returned home to Britain, and worked in Liverpool on an eight-year project, Liverpool – Looking Out To Sea. He became associated with Magnum Photos in 1980 and became a full member in 1986. Alongside Chris Steele-Perkins, he founded Magnum's London office in 1987. He served as the agency's president twice and was vice-president numerous times. "The photographer Martin Parr said it was “difficult to overestimate” Marlow’s contribution to Magnum". He also worked regularly for The Sunday Times in the mid-1980s. In 1991 he received an assignment from the Somme department in France to photograph Amiens. Later he began to work abroad again, travelling to Japan, the United States, and other parts of Europe. His later photography is primarily in color. Though well known for his depictions of places, Marlow also documented politics with a collaboration with Tony Blair. Marlow died on 21 February 2016 from influenza contracted during a stem cell transplant as a treatment for multiple myeloma. [Source text: Magnum Photos])

Wedi'i ysgrifennu ar gefn y gwaith hwn mae: "Gyda chomisiwn grŵp gan Departement de La Somme, a dau gamera fformat canolig Plaubel ar fenthyg gan gyd-aelod Magnum, Chris Steele-Perkins, es i Amiens gyda chryn dipyn o nerfusrwydd. Dyma fi’n cyrraedd dinas yn Ffrainc doeddwn i erioed wedi clywed amdani, ac eithrio ei bod wedi chwarae rhan sylweddol yn y Rhyfel Byd Cyntaf. Fe ddois o hyd i rywle lle nad oedd dim byd yn digwydd. Roeddwn wedi bod yn gweithio'n eitha llwyddiannus yn dilyn y newyddion mewn dros drigain o wledydd fel ffotonewyddiadurwr, ond roeddwn i'n teimlo bod rhywbeth ar goll: Er bod fy lluniau i'n ddigon da i'r farchnad a'r cylchgronau ro'n i'n gweithio iddyn nhw, doedden nhw ddim yn ddigon da i 'fi'. Roeddwn i'n teimlo bod y gwaith roeddwn i'n ei wneud braidd yn fflat, yn ddi-gymeriad ac yn gyffredinol. Roeddwn i'n dod i ddeall sut roedd golau'n gweithio, ond roeddwn i'n teimlo bod diffyg cynildeb yn y delweddau, gan eu bod naill ai'n ddu neu'n wyn, ond heb lawer o arlliw rhyngddynt. Yn y fformat negyddol mwy, roedd yn agoriad llygaid i mi y gallwn nawr ddatrys yr arlliwiau mwy cynnil ac roedd y canlyniadau’n gyffrous iawn. O hadau'r diffyg gweithredu hwn, sylweddolais mai'r hyn roedd angen i mi ei wneud oedd edrych, yn syml, a cheisio tynnu’r cynllunio, y stori, y cyfosodiadau, a oedd wedi dod yn flwch offer safonol i’r ffotonewyddiadurwr. Yn ddwfn ynof i roeddwn i'n gwybod yn reddfol y gallai 'awduraeth' ac arddull unigryw fy nghynnal drwy yrfa gyfan, ac roeddwn i'n teimlo fy mod i o'r diwedd wedi dod o hyd i'r ffordd ymlaen a allai aros gyda mi gydol oes. Cafodd yr holl ofn o esbonio, a disgwyl i bethau ddigwydd, ei ddisodli gan gyffro syml edrych a darganfod. Y pethau lleiaf oedd y mwyaf yn y diwedd. Doedd dim angen digwyddiadau arnaf i wneud gwaith roeddwn i’n hapus ag ef mwyach; gallwn dynnu lluniau yn unrhyw le. Wedi fy rhyddhau o'r pryder hwnnw, gwelais y gallwn greu rhywbeth allan o ddim byd, ac felly es i ‘ar daith’ gyda hyn a chymhwyso'r un dull at yr holl waith dw i wedi'i wneud ers hynny. Diolch, Amiens!" — Peter Marlow