Storïau Gwerin

Wel, odd 'na rai yn credu yn ein ardal ni mewn ysbrydion. A wy'n gwybod y gallwn i ddibynnu ar rai ohonyn nhw, 'u bod nhw'n dweud y gwir. Ych chi am i fi ddweud yr hanesyn yma am John Harris wrthoch chi?

Odd dwy fferm yn ymyl 'i gilydd, Pen-rallt a Blaenbrân. Pen-rallt yn ffarm fawr. Ac odd John Harris yn was yn Pen-rallt 'ma. Oedd Blaenbrân y ffarm nesa ati, ac roedd John yn mynd adre bob nos bron i weld 'i dad a'i fam, tua saith o'r gloch yma. Ac oedd e'n mynd adre nawr rhyw noson, ac odd 'na fwthyn i gâl ar ochor y ffordd, reit ar ochor y ffordd, o'r enw Pen-crug. Yno roedd 'na ddyn yn byw o'r enw John Morris. Ac roedd e'n wael iawn ar y pryd. Wel, pan gyrhaeddodd John Harris gartre i Blaenbrân, wedodd e wrtho'i dad a'i fam:

'Ma John Morris yn codi, 'te'.

'Nadi, siŵr.'

'Odi, wi wedi'i weld e.'

Fe aeth y tad a'r fam yn sifil.

'Do, gweles i e mâs ar yr hewl, a cot fawr amdano, a het ar 'i ben e, a ffon. Weles i e.'

Wel, wydden nhw ddim beth i ddweud. Ethon draw trannoth i ofyn shwd odd e. O, odd e ar ben. Ac odd e'n marw'r nosweth 'ny. A ma hynna'n hollol wir, y stori 'na.