A penny and a brooch

Two rare objects have recently been kindly donated to Amgueddfa Cymru-National Museum Wales by metal detectorist, Pete Anning. One is a silver penny of King Aethelraed II (978-1013, also known as ‘The Unready’), probably minted in Gloucester during the 990s. The other is a fragment of a 7^th or 8^th century decorated copper alloy penannular brooch. Both objects were found in the same area in the Vale of Glamorgan.

The objects are unfortunately broken, but that does not lessen their archaeological importance, and the coin has been designated a find of national Welsh importance by the Portable Antiquities Scheme (PAS).

Dr Mark Redknap, Head of Collections and Research in the museum’s History and Archaeology Department, said of the brooch fragment:

“Any discovery of Early Medieval metalwork has special significance as we know so little - compared with the later Medieval period – about fashions and styles circulating around Wales. The surviving terminal is decorated with a recessed panel, ridges imitating filigree, and a central setting for a glass or amber stud. It belongs to a style of brooch characteristic of Western Britain.”

As neither of the objects are classed as treasure under the 1996 Treasure Act, they are legally the property of the finder and landowner, but luckily for AC-NMW, Pete generously decided to donate them to the museum’s collection.

Deciding to donate

Pete has been detecting for two years, and this is not the first time he has given away his finds:

“I think the most exciting thing I ever found was a Bronze Age axe head that I found after my friend (who is also a farmer) gave me call to say they had been clearing out some ditches and I might want to have a go in the spoil. After recording the find with Mark Lodwick (PAS Co-ordinator for Wales) I gave it to the farm and it now has pride of place on their mantelpiece. The axe had been there for over 3000 years and it didn’t seem right to take it away.”

When Pete found out that his penny and brooch fragments, as Welsh examples of Anglo-Saxon and Early Medieval objects, were important and rare, he decided that, “it was only right that the finds should be donated to the museum. Whether it’s 3000 years old or 30 years old, it all once had a purpose or meaning. Everything has a story.”

Once an object enters a museum collection, those stories can be told by archaeologists and other researchers, and the object will be conserved and looked after for future generations.

The value of donations

Donations are valued by museums as they do not always have a fund to purchase objects for their collections and have to rely on Friends groups or applications to funding bodies such as the Art Fund. In Wales, the Saving Treasures; Telling Stories project has been using its National Lottery funding to acquire treasure and some PAS-recorded objects for national and local collections since 2015, but this source will soon be coming to an end.

So, in the words of Dr Redknap, “We’re extremely grateful to Pete for his generous donation to the national collection.”

But whether finders donate, sell or keep their objects, Pete encourages everybody to get their finds recorded with PAS: “I had no idea what the early medieval brooch fragment was until Mark Lodwick saw it. I knew it was old…but that was it. If you’re not sure check – otherwise you could be throwing away some invaluable ancient history!”

Mae’n fis Mehefin ac rydym wedi dewis silicon i fod yn elfen y mis. Efallai na fyddai rhywun yn meddwl yn syth bod i silicon arwyddocâd arbennig i Gymru, ond mae iddo hanes diddorol.

Mae silicon (symbol cemegol – Si, rhif atomig – 14) yn solid crisialog caled ond brau, sydd â sglein metalig llwydlas. Silicon yw’r elfen fwyaf cyffredin ond un (tua 28% o ran màs) yng nghramen y Ddaear. Ocsigen yw’r elfen fwyaf cyffredin ac mae i’r ddwy elfen affinedd cryf. O ganlyniad i hynny, cymerodd tan 1823 i wyddonydd – Jöns Jakob Berzelius – baratoi silicon yn ei ffurf bur.

Yng Nghymru, mae silicon i’w gael ym mhobman bron ar ryw ffurf neu’i gilydd: o gwarts (silicon deuocsid, SiO₂) mewn tywodfeini, amryfeini a cherrig silt gwaddodol; i silicadau cymhlyg mewn creigiau igneaidd a metamorffig; a gwaddodion mewn priddoedd.

Bu silica (silicon deuocsid, neu gwarts) yn cael ei gloddio’n helaeth yn ardal Pontneddfechan, de Powys, o ddiwdd y 18^fed ganrif tan 1964 a’i ddefnyddio i wneud brics tân ar gyfer odynau a ffwrneisi. Mae’n digwydd ar ffurf deunydd pur iawn o ddwysedd uchel mewn cwartsit mewn uned ddaearegol o’r enw Grutfaen Gwaelodol neu Dywodfaen Twrch. Wrth i’r cwartsid gael ei hindreulio a’i erydu, gadawyd dyddodion o dywod silica a gafodd ei gloddio'n helaeth i wneud brics tân gwrthsafol ar gyfer y diwydiannau mwyndoddi.

Yn y gogledd, bu masnach weddol ddi-nod mewn creigrisial – math di-liw, tryloyw o grisial cwarts – yn Eryri yn ystod y 18^fed ganrif a’r 19^eg ganrif wedi’i chanoli o gwmpas pentref Beddgelert. Mae T. H. Parry-Williams yn cyfeirio at hyn yn un o’i Ysgrifau.  Roedd mwynwyr a thywyswyr mynydd yn chwilota am wythiennau cwarts yn y mynyddoedd ac yn casglu crisialau i’w gwerthu i dwristiaid. Mae’n bosib bod rhai wedi'u defnyddio i wneud canwyllyrau crisial. Yn ddiweddarach, câi crisialau eu canfod yn achlysurol yn y chwareli llechi enfawr neu wrth fynd ati ar raddfa fawr i greu lonydd ar dir fforestri yn yr 1960au.

Mae silicon, ar ffurf silica (enw arall am silicon deuocsid) yn bwysig i rai organebau hefyd, yn enwedig ddiatomau a sbyngau.

Algâu microscopig ungellog sydd â chellfur cymhlyg wedi'i wneud o silica yw diatomau. Maent i’w cael yn helaeth ym mhob math o ddŵr, maent yn cynhyrchu ocsigen a chânt eu bwyta gan organebau eraill yn y dŵr. Yn aml, defnyddir diatomau i fonitro ansawdd dŵr.

Mae sbyngau’n adeiladu eu sgerbydau o fframwaith o elfennau bychan, bach o’r enw sbigylau. Yn y rhan fwyaf o grwpiau o sbyngau, gwneir y rhain o silica.  Ymhlith yr enghreifftiau harddaf mae sbwng gwydraidd Cawell Gwener, sy’n byw wedi’i angori wrth wely’r dyfnfor ger y Philipinau.  Mae pâr o berdys yn byw y tu mewn i’r sbwng, gan baru y tu mewn a threulio’u holl fywyd wedi’u gwarchod oddi mewn i’r waliau gwydraidd cain.  Diolch i’r berthynas symbiotig anghyffredin hon, mae sgerbydau marw Cewyll Gwener yn anrheg briodas boblogaidd yn Japan.

Sbyngau yw’r math mwyaf cyntefig o anifail ar y Ddaear, ac mae eu sbigylau gwydn yn ymddangos fel ffosilau yn dyddio o hyd at 580 miliwn o flynyddoedd yn ôl. Yn ogystal, mae silica’n chwarae rhan bwysig yn gwarchod mathau eraill o ffosilau.  Pan gleddir anifeiliaid neu blanhigion marw, gall silica o ddŵr daear lenwi’r mandyllau a mannau gweigion eraill mewn pren, esgyrn neu gregyn, a/neu gall gymryd lle’r deunyddiau gwreiddiol wrth iddynt bydru neu hydoddi.   Mae hyn yn digwydd amlaf mewn ardaloedd lle mae llawer o silica yn y dŵr daear, oherwydd gweithgaredd folcanig neu am fod creigiau ac ynddynt lawer o silica wedi erydu.   Mae’r olion organig yn ganolbwynt ar gyfer ffurfio deunyddiau silica, ac yn aml mae’r graig sydd o gwmpas y ffosilau wedi’i gwneud o fwynau gwahanol.  Er enghraifft, wrth i gregyn a wnaed yn wreiddiol o galsiwm carbonad hydoddi, gall silica gymryd lle’r calsiwm carbonad, a chânt eu ffosileiddio mewn calchfaen (calsiwm carbonad).  Mae’n hawdd tynnu’r ffosilau trwy roi’r graig mewn asid a disgwyl iddi hydoddi, gan adael y ffosilau a siliceiddiwyd ar ôl.  Yng nghasgliadau ffosilau’r Amgueddfa, ceir llawer o gregyn wedi’u siliceiddio – braciopodau, amonitau, bryosoaid a chreaduriaid morol eraill.

Un o’r mathau mwyaf trawiadol o ffosil a siliceiddiwyd yw ‘pren petraidd’.  Daeth silica i gymryd lle celloedd gwreiddiol y pren wrth iddo bydru ac i lenwi unrhyw fylchau, gan ei ‘droi’n garreg’ yn llythrennol.  Mewn rhai mannau, yn cynnwys Patagonia a'r Unol Daleithiau, gwelir bonion coed cyfan lle disodlwyd y pren gan silica yn yr hyn a elwir yn ‘fforestydd petraidd’.  Ceir planhigion eraill, fel conau, wedi’u ffosileiddio fel hyn hefyd.

Craig a wneir o grisialau bach iawn o silica yw cornfaen neu siert.  Ffurfiwyd llawer o ddyddodion cornfaen mawr ar waelod cefnforoedd hynafol o ‘forlaid silicaidd’, a wnaed o sgerbydau miliynau o organebau bach iawn yn cynnwys diatomau a rheiddiolion (plancton ungellog).  Gall cnepynnau cornfaen ffurfio oddi mewn i greigiau eraill hefyd trwy brosesau cemegol.   

Gelwir cornfaen sydd mewn sialc yn fflint, a bu’n ddeunydd pwysig iawn ar gyfer gwneud tŵls yn y cyfnod Cynhanesyddol. Gwneir y tŵls trwy naddu’r fflint, hynny yw trwy daro ymyl y fflint sydd wedi’i baratoi, neu lwyfan taro, â charreg galetach er mwyn rhyddhau darnau o’r enw naddion neu lafnau.  Yna, gellir addasu’r naddion neu’r llafnau hyn ac, yn wir, y craidd y cânt eu taro ohono a’u gwneud yn dŵls cywrain. Ymhlith y rhai mwyaf cywrain mae pennau saethau main, yn cynnwys y rhain o fedd o’r Oes Efydd yn Breach Farm, Bro Morgannwg. Gan amlaf, fflint oedd y dewis cyntaf ar gyfer gwneud offer torri miniog am fod ei raen mor fân a’i fod yn hollti’n gregynnaidd ac yn lân i roi ymyl dorri finiog iawn. Yn wir, i’r fath raddau nes bod straeon am lawfeddygon y llygad yn defnyddio llafn fflint newydd ei dorri i drin llygaid cleifion weithiau!

Gan fod graen mân iawn i gornfaen a’i fod yn galed iawn, gall ddal ffosilau o bethau bach iawn o gyfnod pell iawn yn ôl yn hanes ein planed.  Credir mai mewn cornfeini y ceir y ffosilau hynaf ar y Ddaear, ac maent yn cynnwys olion posibl bacteria dros 3 biliwn o flynyddoedd oed.  Mae ffosilau iau, o Gornfaen Rhynie o ogledd yr Alban, yn rhoi cipolwg i ni ar un o’r cymunedau cynharaf ar dir, 400 miliwn o flynyddoedd yn ôl.  Cadwyd manylion cywrain planhigion ac anifeiliaid syml, yn cynnwys creaduriaid cyntefig tebyg i gorynnod, a sgorpionau, diolch i ddŵr llawn silica o ffynhonnau folcanig poeth.

Math hydradol o silica yw opal, sy’n golygu ei fod yn cynnwys rhwng 3 a 21% o ddŵr.  Yn wahanol i silica arferol, nid oes iddo ffurf crisialog penodol, ond mae rhai o’i ffurfiau’n diffreithio goleuni, gan greu effaith symudliw hardd mewn nifer o wahanol liwiau.  Am y rheswm hwn, mae opal wedi’i werthfawrogi ers canrifoedd fel gem ar gyfer gwneud tlysau crog, modrwyau a mathau eraill o emwaith.  O Awstralia y daw llawer o opal y byd, ac fe geir yno ffosilau prin ac ysblennydd wedi’u hopaleiddio hefyd.  Daeth opal i gymryd lle cregyn infertebratau fel belemnitau (creaduriaid cynhanesyddol tebyg i fôr-lewys [squid]), a hyd yn oed esgyrn deinosoriaid, gan greu sbesimenau lliwgar iawn mewn byd lle mai llwyd neu frown yw ffosilau gan amlaf.

Rydym yn dal i nodi blwyddyn ryngwladol tabl cyfnodol yr elfennau cemegol a dewis Mai yw plwm. Mae pawb yn gwybod bod plwm yn drwm (neu’n ddwys, a bod yn fanwl gywir) ond wyddech chi pa mor bwysig oedd plwm i Ymerodraeth Rhufain?

Dwys, defnyddiol a dansherus – plwm yn oes y Rhufeiniaid

Yn oes y Rhufeiniaid, roedd plwm yn cael ei ddefnyddio'n helaeth ledled yr Ymerodraeth. Daw’r symbol cemegol Pb o’r gair Lladin plumbum, a dyma hefyd yw gwreiddyn plwm yn Gymraeg.

Mae’r gwaith o echdynnu mwyn plwm yn eithaf syml ac roedd cyflenwad digonol ohono mewn ymerodraeth oedd yn ehangu’n barhaus. Yn ogystal â bod yn hawdd ei ganfod a’i echdynnu, mae plwm yn feddal ac yn hydrin, gyda phwynt toddi eithaf isel o 327.5°c (digon isel i doddi mewn tân gwersyll), ac mae’n llawer mwy dwys a thrymach na metelau cyffredin eraill. Gellir ei gastio hefyd. Roedd felly’n cael ei gynhyrchu’n helaeth a’i ddefnyddio at gant a mil o ddibenion, diwydiannol a domestig.

Roedd y Rhufeiniaid yn enwog am eu systemau plymio, ac wrth i bibellau plwm gymryd lle carreg a phren datblygodd systemau mwy soffistigedig. Yn 2011 wrth i dîm o Brifysgol Caerdydd gloddio ar y Canaba Deheuol yng Nghaerllion, canfuwyd enghraifft o bibell ddŵr blwm yn agos at yr amffitheatr. Mae’n 0.12m o ddiamedr ac yn bolio yn y canol lle'r unwyd dau ddarn ag uniad wedi'i sodro. Gwelir olion coler crwn a hoelion haearn trwyddo yn un pen (i'r chwith yn y llun) a chredir mai dyma lle y byddai’n cysylltu â phibell neu danc pren. Gwelir pibell gulach yn arwain o’r brif bibell fyddai’n cael ei defnyddio mae’n debyg i gyflenwi dŵr i ffynnon neu bistyll addurnol yn adeilad mawr y cwrt gerllaw.

Gan fod plwm yn hawdd ei drin a’n toddi ar dymheredd eithaf isel, roedd yn ddefnyddiol iawn ar gyfer gwaith sodro ac atgyweirio, mewn ffitiadau pensaernïol ac i leinio blychau. Câi ei ddefnyddio fel math o Rawlplug hyd yn oed. Gan ei fod mor ddwys roedd yn ddelfrydol fel pwysyn, a chan ei fod mor gyffredin roedd yn ddigon rhad i’w ddefnyddio at bob math o ddibenion bob-dydd; o gynwysyddion, i lampau, labeli bagiau a phob math o stampiau. Câi ei ddefnyddio mewn paent, meddyginiaeth a cholur a hyd yn oed i felysu a lliwio gwin. Efallai’n bwysicaf oll, mae’r rhan fwyaf o fwynau plwm yn cynnwys ychydig bach o arian ac weithiau roedd yr arian yn werth mwy na’r plwm. Mewn economi mor ddibynnol ar arian, roedd y sgîl-gynnyrch gwerthfawr hwn yn bwysig iawn.

Mae’r stamp bara plwm a ganfuwyd yng Nghae Prysg, Caerllion (llun ar y dde) yn enghraifft ardderchog o ddefnydd bob-dydd plwm. Câi bara ei bobi mewn popty canolog yn y Gaer gyda phob Cwmni’n defnyddio’r stampiau i hawlio eu dogn am y diwrnod. Stamp ‘Cannwr Cwintin’ sydd yn y llun isod.

Mae lampau fel y lamp blwm syml hon o Gelligaer ger Caerffili (ar y dde) yn ganfyddiadau cyffredin ar safleoedd Rhufeinig . Roedd yn rhad ac ymarferol. Byddai’r brif ran yn cael ei llenwi â gwêr (braster anifeiliaid) a byddai’r wic yn codi i’r rhan uwch.

Y llechen felltith drawiadol (ar y dde) o Gaerllion yw’r unig un a ganfuwyd yng Nghymru hyd yn hyn. Mae’n dangos yn glir pa mor hydrin a meddal yw’r metel ac yn arwydd o’i statws diwylliannol fel metel ‘diwerth’. Wedi’i chrafu ar wyneb y plwm mae melltith yn erfyn am gymorth y dduwies Nemesis i ddial ar leidr clogyn ac esgidiau.

Mae gwaith ymchwil yn dangos bod llythrennau holl arysgrifau Caerllion wedi’u paentio â lliw o’r enw litharg (PbO) neu blwm coch. Mae olion y lliw coch i’w gweld o hyd ar arysgrif carreg a ganfuwyd yn Amffitheatr Caerllion (ar y dde).

Gan fod plwm mor drwm, roedd y Rhufeiniaid yn ei ddefnyddio fel pwysyn neu i ddal pethau i lawr. Canfuwyd croesfar angor yn arddull Môr y Canoldir yn perthyn i long nwyddau fechan oddi ar arfordir Pen Llŷn ym Mhorth Felen, Aberdaron.

Roedd y Rhufeiniaid yn castio eu plwm yn ingotau o’r enw ‘hychod’. Roedd mwyngloddiau plwm cyntaf Prydain dan reolaeth uniongyrchol yr Awdurdodau Rhufeinig, cyn eu trosglwyddo’n ddiweddarach i ofal asiantau lleol dibynadwy fyddai’n codi tâl ar gwmnïau lleol am brydles. Mae arwyddnod un o’r asiantau hynny, Gaiws Nipiws Ascaniws, i’w weld ar 'hwch' blwm Rufeinig a ganfuwyd yng Ngharmel, Chwitffordd. Ar enghreifftiau eraill o Brydain gwelir nodau fel “EX ARG” (Ex argentariis) i ddangos ei bod yn dod o waith arian-plwm, neu Deceangl[icum] i ddangos mai plwm o ardal Tegeingl (Sir y Fflint) ydoedd.

Plwm yn y Gymru Rufeinig

Yn ôl Plini, roedd cloddio am blwm yn waith llafurus iawn yn Sbaen a thaleithiau Gâl ond, ym Mhrydain, roedd i’w gael yn haen uchaf y ddaear a bod cymaint ohono fel y pasiwyd deddf yn gwahardd unrhyw un rhag cloddio mwy na swm penodol ohono. (Naturalis Historia, Llyfr 34, Pennod 49)

Roedd plwm mor bwysig, dechreuodd y Rhufeiniaid gloddio amdano bron yn syth wedi cyrraedd Prydain. Roedd ardal Mendip o gwmpas Charterhouse yng Ngwlad yr Haf yn ardal bwysig ar gyfer mwyngloddio plwm gyda thystiolaeth i gloddio yno mor bell yn ôl ag OC49. Y Fyddin oedd yn rheoli’r gwaith cloddio i ddechrau, sef Ail Leng Awgwstws ym Mryniau Mendip bryd hynny. Efallai’n wir bod eu profiad yn goruchwylio gwaith y mwyngloddiau plwm o fudd pan symudodd y Lleng i’w pencadlys newydd yng Nghaerllion yn OC74/5.

Yn ardal coedwig Draethen ger Machen Isaf, roedd lefel yr arian yn y mwyn plwm yn eithaf uchel – yn sicr yn debyg i gynnyrch Bryniau Mendip ac yn uwch nag unrhyw rannau eraill o dde Cymru. Mae Draethen tua 10 milltir o Gaerllion, tua’r un pellter o gaer Rufeinig Gelligaer ac yn agosach fyth at y gaer yng Nghaerffili. Ym 1937, wrth adeiladu ffordd osgoi newydd ym Machen Isaf, dadorchuddiwyd anheddiad Rhufeinig, yn cynnwys tystiolaeth o lawr gweithio gyda haenau o siarcol, llawer o ddarnau o blwm a lympiau o fwyn plwm.  Yn ôl Nash-Williams (Archaeologia Cambrensis, 1939), mae’r ffaith bod y crochenwaith a’r darnau arian bath a ganfuwyd yn rhai mor gynnar yn awgrymu bod Machen Isaf yn sicr yn nwylo’r Rhufeiniaid erbyn i fyddin Rhufain orffen goresgyn de Cymru yn OC75, ac o bosib cyn hynny. Mae crochenwaith a ganfuwyd yn ddiweddarach yn awgrymu eu bod yn yr ardal rhwng tuag OC70 a 100.

Ym 1965, archwiliwyd y ‘Mwynglawdd Rhufeinig’ yn Draethen, gan fwrw rhagor o oleuni ar waith y Rhufeiniaid yn cloddio am blwm yn yr ardal. Byddai’r Rhufeiniaid yn echdynnu plwm drwy gynnau tân coed yn erbyn y graig i’w chynhesu i dymheredd uchel cyn taflu dŵr oer neu finegr drosti. Byddai hyn yn hollti’r graig yn ddarnau llai y gellid eu didoli â llaw. Câi’r gwastraff ei bacio i siambrau ochr a chilfachau cyn cludo’r mwyn i’r wyneb ar hambyrddau pren neu mewn sachau lledr a bwcedi pren. Mae’r dystiolaeth o’r Mwynglawdd Rhufeinig yn cyfateb yn union i hynny. Canfuwyd siarcol trwy’r mwynglawdd i gyd, hyd yn oed yn y twneli lleiaf, ac roedd y siambrau ochr yn llawn gwastraff. Roedd waliau a thoeau’r twneli wedi’u gorchuddio â phatina du trwchus a achoswyd gan lawer iawn o fwg. Golygai’r holl fwg yn hefyd bod yn rhaid i’r Rhufeiniaid suddo siafftiau bob hyn a hyn i greu tynfa aer drwodd ac roedd llawer o allanfeydd fel hyn ym mhrif dwnnel y Mwynglawdd Rhufeinig. Ni chanfuwyd offer yno ond mae olion ceibio i’w gweld drwy’r twneli.

Pwy oedd yn gweithio yn y mwyngloddiau? Yn Archaeologia Cambrensis, 1939, mae Nash-Williams yn tybio mai caethweision a charcharorion dan oruchwyliaeth gwarchodfilwr oedd yn gweithio yn Draethen gyda’r anheddiad dan ofal swyddog o’r llywodraeth. Mae’n debygol y byddai’r mwynwyr yn marw’n ifanc, ac o weld cyn lleied o le oedd i weithio mewn rhannau o’r mwynglawdd mae’n bosibl mai plant oedd rhai o’r gweithwyr.

Cliciwch y dolenni am adroddiad manwl ar fwyngloddiau plwm Draethen a chanfyddiadau datgloddio'r mwynglawdd.

Rheoli Sylweddau Peryglus i Iechyd (COSHH) - Gwenwyn plwm yn oes y Rhufeiniaid

Er bod plwm yn ddefnyddiol iawn, mae hefyd yn wenwynig. Os caiff ei lyncu neu ei anadlu, mae plwm yn cyrraedd llif y gwaed gan amharu ar y broses o gynhyrchu haemoglobin a ddefnyddir gan gelloedd coch i gario ocsigen. Pan fydd lefelau plwm yn y gwaed yn cynyddu, mae'n cael effaith ddifrifol iawn ar y corff, gan gynnwys niwed niwrolegol parhaol. Mae’n effeithio’n waeth ar blant gan fod meinwe’r corff yn feddalach a’r ymennydd yn dal i ddatblygu.

Mae’n amlwg o’r hyn a ysgrifennwyd ar y pryd bod y Rhufeiniaid yn ymwybodol o beryglon plwm ac yn gwybod y gallai achosi gorffwylledd a marwolaeth.

Yn Naturalis Historia, ysgrifennodd Plini am y mygdarth gwenwynig a godai o’r ffwrneisi plwm. Yn De Architectura, mae Vitruvius yn awgrymu y dylid defnyddio pibellau priddwaith i gludo dŵr am fod dŵr o bibellau plwm yn niweidiol. Dywed y gellid cadarnhau hynny trwy edrych ar weithwyr plwm, oedd yn llwyd eu gwedd. Wrth gastio plwm, meddai, roedd y mygdarth yn glynu wrth y gwahanol aelodau ac yn eu llosgi bob dydd gan ddinistrio grym y gwaed, "Felly, ni ddylid cludo dŵr mewn pibellau plwm ar unrhyw gyfrif os dymunwn iddo fod yn iachus.” Yn De Medicina, mae Celsus yn annog defnyddio dŵr glaw, wedi’i gludo trwy bibellau priddwaith i danc dŵr â chaead drosto.

Ond er bod rhai’n rhybuddio rhag defnyddio plwm, roedd mor bwysig ac yn cael ei ddefnyddio mor gyson fel ei bod bron yn amhosibl dygymod hebddo. Mae’n debyg na wyddai’r rhan fwyaf o Rufeiniaid am y peryglon a’u bod yn dal i ddefnyddio plwm o ddydd i dydd.

Wrth astudio lefelau plwm mewn pobl o’r cyfnod Brythonig-Rufeinig, gall ymchwilwyr gael darlun gwell o lefelau normal gwahanol ardaloedd. Mae hefyd yn eu galluogi i fod yn fwy hyderus wrth adnabod mewnfudwyr i ardal benodol. Mewn astudiaethau isotopau o olion y dyn a ganfuwyd yn yr arch yng Nghaerllion, gwelwyd bod crynodiad y plwm yn ei ddannedd yn bedair rhan i bob miliwn (ppm). Mae hyn yn nodweddiadol o rywun yn yr ardal honno ar y pryd.

Llygredd plwm yn yr Henfyd.

Mae defnydd helaeth y Rhufeiniaid o blwm yn rhoi cipolwg hynod ddiddorol ar hynt yr ymerodraeth. Yn 2018, dadansoddwyd creiddiau a gymerwyd o len iâ yr Ynys Las gan Sefydliad Ymchwil Aer Norwy a dangoswyd nad problem gyfoes yn unig yw llygredd amgylcheddol. Gellir canfod llygredd o fwyngloddiau plwm yn yr haenau o iâ a gwelir yn glir bod llygredd yn digwydd yn yr henfyd. Llwyddodd yr ymchwilwyr i ddefnyddio’u mesuriadau o lygredd plwm i olrhain digwyddiadau a thueddiadau hanesyddol o bwys. Dangosir yn glir bod llai o lygredd plwm ar adegau o ryfel, wrth i'r ymladd dorri ar draws y gwaith cynhyrchu, cyn cynyddu eto mewn cyfnodau sefydlog a llewyrchus.  Bu cynnydd sylweddol mewn llygredd plwm o ddiwedd Gweriniaeth Rhufain trwy 200 mlynedd gyntaf Ymerodraeth Rhufain, cyfnod y Pax Romana. Mae’r mesuriadau’n dangos cwymp yr Ymerodraeth fawr yn glir hefyd. Daeth Pla Antwn yn OC165 – pandemig difrifol o’r frech wen neu'r frech goch yn ôl haneswyr. Bu farw bron i bum miliwn o bobl dros 15 mlynedd, ac er i’r Ymerodraeth oroesi’r pla, nid felly’r economi. Gwelir hyn yn amlwg yn lefelau isel y plwm yn yr haenau iâ dros flynyddoedd y Pla a’r canrifoedd dilynol. Daw lefelau uchel y plwm yng nghyfnod y Pax Romana i ben ar yr union adeg pan darodd y Pla ac ni chyrhaeddir lefelau tebyg am fwy na 500 mlynedd.

Dilynwch y ddolen am ragor o wybodaeth diddorol am ymchwil plwm yr Ynys Las.

Yng nghasgliadau daeareg yr amgueddfa gwelir llawer o enghreifftiau o fwyn plwm o Gymru a’r byd gan gynnwys sylffid plwm, neu galena, prif fwyn plwm. Wedi 1845 (pan ddechreuwyd cadw cofnodion swyddogol) cynhyrchwyd dros 1.2 miliwn tunnell o blwm crynodedig o fwyngloddiau Cymru ond gan fod hanes y mwyngloddio’n mynd yn ôl i gyfnod y Rhufeiniaid o leiaf, dylai’r ffigwr hwnnw fod gryn dipyn yn uwch.

Caiff mwynau eu lliwio’n hardd iawn o ganlyniad i hindreulio naturiol ac ocsideiddio mwynau plwm. Gwelir rhai enghreifftiau yma. Nid yw pob mwyn sy’n cynnwys plwm yn wenwynig ­ – mae rhai cyfansoddion sy’n cynnwys plwm yn sefydlog iawn. Dangosodd arbrofion bod modd sefydlogi tomenni sy’n cynnwys plwm trwy ocsideiddio peth o’r plwm yn ffosffad fel pyromorffit neu plwmbogwmit.

I gydnabod hyn, bydd Amgueddfa Cymru yn cynnal cyfres o flogiau misol, pob un yn trafod gwahanol elfen gemegol a’i harwyddocâd i Gymru. Cadwch lygad yn agored am y rhain trwy gydol y flwyddyn ar ein gwefan.

I ddechrau ein cyfres o flogiau, ym mis Ionawr rydym yn trafod arian.

Mae arian (symbol cemegol – Ag), rhif atomig 47, yn un o saith metel gwreiddiol alcemi a châi ei gynrychioli gan symbol y lleuad ar gynnydd. Mae arian yn fetel gwerthfawr ond ni fu erioed mor werthfawr ag aur.

Mae arian wedi chwarae rhan bwysig yn hanes Cymru ond nid yw hyn yn cael llawer o sylw. Yn rhan fwyaf gogleddol Ceredigion, ger pentref Goginan, mae nifer o hen fwyngloddiau a fu ymhlith cynhyrchwyr arian mwyaf toreithiog Ynysoedd Prydain. Mae bron yn sicr bod y Rhufeiniaid wedi darganfod y gwythiennau o fwynau llawn metelau yn y ddaear, ond y Frenhines Elisabeth I oedd yn gyfrifol am eu datblygu fel mwyngloddiau arian.

Dywed rhai mai Thomas Smythe, Prif Swyddog Tollau Porthladd Llundain a ddarganfu’r swm sylweddol cyntaf o arian ym mwynglawdd Cwmsymlog ym 1583. Mae’n llawer mwy tebygol mai Ulrich Frosse, peiriannydd mwyngloddio o’r Almaen a wnaeth y darganfyddiad a rhoi gwybod i Smythe. Roedd ganddo ef brofiad o gloddio am arian ac ymwelodd â’r mwynglawdd tua'r un pryd â Smythe. Yn ystod teyrnasiad Elisabeth I, amcangyfrifir bod pedair tunnell o arian wedi’i gloddio o fwyngloddiau Ceredigion.

Gwnaeth y Brenin J I a’r Brenin Siarl I elw sylweddol o’r mwyngloddiau (cynhyrchwyd 7 tunnell yn nheyrnasiad y naill a 100 tunnell yn nheyrnasiad y llall). Yn wir, ym 1638, penderfynodd Siarl I sefydlu bathdy yng Nghastell Aberystwyth gerllaw. Oherwydd ei lwyddiant, cafodd ei ddinistrio gan Oliver Cromwell a’r Seneddwyr yn ystod Rhyfel Cartref Lloegr ym 1646.

Mae gan Amgueddfa Cymru enghreifftiau o’r llu o ddarnau arian bath wedi’u gwneud o arian a fathwyd yn Aberystwyth. Un peth sy’n nodweddiadol ohonynt yw’r tair pluen ar y naill ochr a’r llall. Mae nod y llyfr bychan agored ar y darnau’n dangos mai Thomas Bushell a gafodd yr arian o fwyngloddiau Ceredigion a ran y Company of Mines Royal.

Mae'r mapiau a'r planiau a gynhyrchwyd i farchnata'r mwyngloddiau arian i fuddsoddwyr ymhlith y rhai cynharaf i'w cynhyrchu ym Mhrydain. Yn Llyfrgell Amgueddfa Cymru, mae sawl fersiwn o fapiau William Waller a gynhyrchwyd ar gyfer y Company of Mine Adventurers ym 1693 a 1704 ynghyd â Fodinae Regales Syr John Pettus a gyhoeddwyd ym 1670.

Cafodd un o’r mwyngloddiau, Bwlch yr Esgair Hir, ei frolio fel Potosi Cymru a defnyddiwyd peth o’r arian a gloddiwyd yno i wneud jwg ddŵr ac arni'r arysgrif ‘The Mines of Bwlch-yr-Eskir-hir’, tua 1692. Fodd bynnag, methiant oedd y mwynglawdd. Ni chynhyrchwyd cymaint o arian â’r disgwyl erioed ond problem ddaearegol oedd hyn yn hytrach na diffyg yn y dulliau cloddio. Efallai bod y safle’n fwyaf adnabyddus am ei ran mewn achos cyfreithiol yn erbyn rheolaeth y Goron dros fetelau gwerthfawr. Dygwyd yr achos gan y tirfeddiannwr Syr Carbery Pryse yn 1693 a rhoddodd derfyn ar ormes y Mines Royal.

Parhawyd i fwyngloddio arian mewn modd cynhyrchiol yng ngogledd Ceredigion, yn gyntaf o dan y Company of Mine Adventurers ac yna, trwy gydol y Chwyldro Diwydiannol, gan nifer o gwmnïau preifat. Cynhyrchwyd cyfanswm o dros 150 tunnell o fetel arian yn y rhan hon o Gymru.

Yn rhyfedd iawn, cymerodd tan y 1980au i ddaearegwyr adnabod y mwyn sy’n gyfrifol am fod cymaint o arian yr y rhan fechan hon o Gymru. Ei enw yw tetrahedrit – mwyn yn cynnwys copr, sinc, haearn ac antimoni sylffid – ac mae arian yn gallu cymryd lle peth o’r copr, y sinc a’r haearn sydd ynddo. Cofnodwyd bod hyd at 18%, yn ôl pwysau, o’r tetrahedrit o fwynglawdd Esgair Hir yn arian. Mae sbesimenau pwysig o fwynau a ddefnyddiwyd i adnabod y tetrahedrit yn cael eu cadw yn ein casgliadau daearegol yn yr Amgueddfa.

Nid oes metel arian naturiol yn weladwy yn yr un o fwyngloddiau Cymru ond mae rhai o’r enghreifftiau gorau yn y byd gan yr Amgueddfa yn ei chasgliad o fwynau. Mae’r sbesimenau, o fwynglawdd Kongsberg yn Norwy, o ansawdd eithriadol a chawsant eu caffael yn yr 1980au fel rhan o gasgliad R. J. King.

The National Museum Cardiff was happy to host a behind the scenes tour to Brecon Detectorists, a group of keen treasure hunters who jumped at the opportunity to delve into the Amgueddfa Cymru – National Museum Wales archives.

David Hingley set up Brecon Metal Detecting club in 2011 and is enthusiastic about promoting responsible metal detecting to its members. “Everyone who comes through that door has a condition of membership – everything over a certain age has got to be registered for the Portable Antiquities Scheme, I insist upon it,” David explains. “We’re a small club, we’ve basically capped ourselves at 10. At the moment we’re 9, we’ve had a new guy just started, the big fella, Tom.”

And newcomer, Tom Haines, is no stranger to historical finds. Even before joining the club, he shared David’s passion for responsible detecting. While out walking his dog one day last year, Tom discovered a Bronze Age knife; which he reported to the Portable Antiquities Scheme so it could be properly excavated.

“By reporting it, archaeologists might want to dig it, and that ended up being the case,” he recalls. “I could have taken it home, plonked it in my own collection and no one would have learnt anything from it and it would have just crumbled away. It’s being properly preserved and looked after and archaeologists can learn a lot from it.”

The knife was just the tip of the iceberg, however, and his discovery led archaeologists to unearth a Bronze Age burial site, complete with cremated human remains. “They found a bronze age pin in there so it was a good thing that I didn’t disturb that!” The knife and pin, as well as the urn in which they (and charred bone) were discovered is currently pending through the treasure process. The hoard will likely be acquired by Brecon Museum thanks to the Saving Treasures* project.

It’s this interest in preserving archaeological artefacts that brought the club to the museum – to discover just how important their finds can be to museum researchers, conservationists and of course, archaeologists and historians.

The club’s tour kick started in the stores with Portable Antiquities Scheme Wales Liaison Officer, Mark Lodwick, where they were able to view and handle some fascinating Bronze Age axe heads. Among them was a ribbed socketed axe head found in Llancarfan, Vale of Glamorgan back in 2013 that was curiously stuffed with another, bent axe head and (seemingly) ritualistically buried.

From the stores, the group moved onto the conservation labs. Conservationists Louise Mumford and Owen Lazzari were on hand to answer any queries they may have when it comes to storing their non-treasure finds and show the club some exciting pieces they are currently working on. One of the most impressive pieces was a Viking period sword from Hawarden, which had been wrapped in textile and showed traces of a horn grip – all of which had been preserved by the rust formed on the sword! When x-rayed, the amount of original metal sword that had been left was minimal, so if the rust had been removed, Louise would not have been able to find the horn and textile traces and the sword would have been indistinguishable. Luckily, with careful excavation the sword could be professionally conserved and the horn and textile discovered – these elements could easily have had all traces of removed if proper procedure was not followed.

Another fascinating find in the conservation labs was a late Iron Age or Romano-British tankard, found as part of a hoard at Langstone that was still mostly in-tact, the wood having been preserved – a very delicate piece indeed!

The club were then able to see artefacts come to life in the art department, with resident artist Tony Daley.

David Hingley believes the visit to the museum was very helpful for both himself and his members: “I can understand the need for detectorists to be instructed in how to handle and store artefacts, and that more literature should be made available.” He explained that he learnt a lot and this new information can be put into immediate practise within in the club. David already keeps his own extensive coin collection (all of which have been processed and recorded by Mark Lodwick at AC-NMW) in acid free paper envelopes – essential for preventing further metal corrosion!

 “All the clubs try to instigate in all their members that you’ve got to detect responsibly. You’ve got to have permission and you’ve got to have the right gear. If you dig a hole in someone’s field – you’ve got to look at it from your own perspective - What would you say to someone if they came into your back garden and dug a hole in your lawn and then left it without filling it? You’d go mad, wouldn’t you?”  But this isn’t the only aspect of responsible detecting and David is keen to promote the other obligations detecting requires, such as the preservation of the objects themselves, “I am continually preaching to our members!”

David feels that more metal detectorists could benefit from taking the time to learn about the role of museums and conservation in particular. “In the field you watch detectorists kick open clods to see what’s in it - they do not seem to understand that it could contain a very fragile artefact a couple of hundred years old; and they break it or they find equally fragile artefacts and put them in pockets and not containers.”

*Saving Treasures; Telling Stories is helping museums in Wales to acquire the important finds discovered by metal detectorists like David, Tom and their club members. For more information on the project, click here.